روشن تر از ستاره

روشن ترین آیینه ام ای بهترین ترانــــه ام

ای تکیه گـــاه گریه ام گریه بی بهانه ام

ابریشم نوازشــی باران خوب قصه هــــا

ای ازتبار عـــاطفه دریای تلخ غصه ها

روشنتر از ستـاره ای در شام تــار بی کسی

گل میدهد در دست تـو شاخه سبز اطلسی

من ازحضورسبز تــو با بوی گل همــخانه ام

با من بگو ازغصه ات بگذارسر بر شانـه ام

ای مـــادرم آیینه ام سر تا به پا میخواهمــت

درهرشکفتن هرخزان چون یک غزل میخوانمت

بانـوی خـوب شعر من ای بهترین المــاسها

ای خنده های روشنت آواز خوب یـاسها

ای کوه ساکت و صبور ای گریه ات بغض زمین

از پشت اشک آینه باغ بهارم را ببیــن

ای مـــادرم آیینه ام سر تا به پا میخواهمــت

درهرشکفتن هرخزان چون یک غزل میخوانمت