برادر جان

در این بهار مرده بی عشق بی انسان

سر را مقیم شانه من کن برادر جان

سر را مقیم شانه من کن که مدتهاست

باران نمی بارد بر این بیغوله بی نان

سر را به روی شانه ام بگذار و هق هق کن

سر را به امن شانه ام بسپار و غم بنشان

ما گریه کردیم و قفس هامان قفس تر شد

تو گریه کن شاید دری واشد برادر جان

تو گریه کن شاید خدای تو دری واکرد

حتی به آن سوی عدم حتی به گورستان

اشکی بریز و خنده بر این خشکسالی کن

اشکی بریز و خنده کن بر درد بی درمان

چاووش خوان سفره بی نانمان کردند

با نام آبادی چنین ویرانمان کردند

با لفظ آزادی صدامان را وجب کردند

ما را دچار رعشه های نیمه شب کردند

من هم دلم خون است از این کابوس بی پایان

من را حریم هق هق خود کن برادر جان

در این بهار مرده بی برگ و بی باران

من را رفیق هق هق خود کن برادر جان

ما هر دو از یک خاک و یک دنیای بن بستیم

ما هر دو بن بستیم از این رو دل به هم بستیم

این بید ها را باد و ما را درد خواهد برد

ما هر دومان آزاده سروان تهی دستیم

سر را به خشم شانه ام بسپار و ایمن باش

دنیا پر از تاریکی است اما تو روشن باش

من هم دلم خون است از این کاشانه ویران

حالا تو دوش هق هق من شو برادر جان